Seks w wielkim mieście (Sex and the city) to jeden z tych seriali telewizyjnych, który można nazwać kultowym. Pierwszy odcinek wyemitowany został 6 czerwca 1998 roku w HBO. O popularności historii czterech przyjaciółek mieszkających w Nowym Jorku, opartej na książce Candace Bushnell, świadczy niesłabnąca oglądalność przez kolejne sześć lat (1998 – 2004), sześć nakręconych sezonów, dających w sumie 94 odcinki, a wreszcie – powstałe niedawno – dwa filmy kinowe, będące kontynuacją losów bohaterek z serialu (Seks w wielkim mieście: film - Sex and the City: The Movie - 2008 i Seks w wielkim mieście 2 - Sex and the City 2 - 2010). Serial kilkakrotnie emitowany był również przez polskie stacje telewizyjne, tym jednak, którzy nie mieli okazji go poznać, polecamy kilka linków poniżej:
Pełna analiza narracji w serialu byłaby zadaniem niezwykle ciekawym. Tu jednak proponujemy jedynie plan takiej pracy. W dużej mierze opieramy się przy tym na powyżej streszczonym artykule Sarah Kozloff.
1. Ustalenie zakresu badań, tj. zaznaczenie czy będziemy opierać się na wszystkich odcinkach serialu czy też jedynie pewnej jego części (np. jednym sezonie).
2. Dokonanie rozróżnienia na historię, dyskurs oraz ramówkę. Organizacja pracy w związku z tym podziałem.
3. Historia – analiza jej elementów na podstawie tekstu Sarah Kolzoff i z zastosowaniem pojęć w zaproponowanym przez nią rozumieniu:
a.próba wymienienia podstawowych „wydarzeń” i „bytów” historii stanowiących o spójności serialu
b.zhierarchizowanie wydarzeń i rozdzielenie ich na dwie kategorie: „rdzeni” i „satelit” (w celu dokładnego opisania sposobów oraz kierunków rozwoju historii)
c.opierając się na schemacie Wladimira Proppa, wskazanie charakterystycznych działań postaci i zanalizowanie jakie pełnią „funkcje” w rozwoju historii
d.badanie występowania proliferacji linii fabularnych i próba weryfikacji poglądu Kozloff, iż wielowątkowość narracji telewizyjnej przenosi zainteresowanie publiczności ze strumienia wydarzeń na byty i ich rozwój (wskazanie przykładów)
4. Dyskurs – w jego ramach badamy uczestników narracji, narratora oraz czas – relacje między czasem historii i czasem opowiadania:
a.wskazanie sześciu uczestników narracji (na podstawie przytaczanej przez Kozloff koncepcji Roberta Allena) oraz próba ich opisu: autor rzeczywisty, autor implikowany, narrator wewnątrztekstowy, odbiorca wewnątrztekstowy, widz implikowany i widz prawdziwy; opisanie relacji pomiędzy tymi uczestnikami
b. określenie typu narratora:
i. homodiegetyczny czy heterodiegetyczny?
ii. opowiadający całą historię czy też jego opowiadanie zawiera się w innej szerszej historii?
iii. opowiadający historię jakby ta rozgrywała się na jego oczach czy relacjonujący wydarzenia z określonej perspektywy czasoprzestrzennej?
iv. neutralny i niewidoczny czy samoświadomy i ujawniający się (np. w osobie aktora)?
v. wiarygodny czy niewiarygodny (i dlaczego)?
vi. wszechwiedzący czy o ograniczonym zasobie wiedzy?
c.wskazanie zastosowanych rozwiązań temporalnych (pod kątem opisanych przez Seymoura Chatmana pięciu możliwości połączeń pomiędzy historią a czasem trwania dyskursu – skrót, elipsa, scena, rozciągnięcie, pauza); ukazanie jak dystorsje czasowe wpływają na sytuację serialowego narratora
d.opisanie roli montażu w kontekście opowiadania poszczególnych wątków historii (ze szczególnym uwzględnieniem montażu równoległego)
5.Ramówka – osadzenie serialu w szerszym kontekście programu stacji telewizyjnej; aspekt ten należy rozpatrywać w kontekście różnych stacji telewizyjnych, gdyż serial ten był emitowany na różnych kanałach:
a.zbadanie czy pozycja serialu w ramówce ma istotne znaczenie oraz ustalenie czy istnieją przerwy reklamowe (a jeśli tak to jakie mają funkcje)
b.sprawdzenie czy badany serial jest w gruncie rzeczy serialem czy też serią, a następnie - jak bardzo zacierają się w nim granice pomiędzy tymi dwoma formami telewizyjnymi
6.Wnioski: zestawienie wniosków z analizy z cechami narracji w telewizji amerykańskiej wymienianymi przez Kozloff, próba określenia ogólnych tendencji we współczesnej telewizji odnośnie narracji w serialach, nawiązanie do telewizji polskiej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz